1. اکانت کارجو:
-ثبتنام کارجو:
- اطلاعات شخصی، تحصیلی و کاری.
- امکان آپلود رزومه.
- اتصال به لینکدین یا شبکههای حرفهای.
-داشبورد کارجو:
- فرصتهای شغلی پیشنهادی، فیلتر جستجو، ذخیره و پیگیری مشاغل.
2. اکانت کارفرما:
-ثبتنام کارفرما:
- اطلاعات شرکت و تماس.
- زمینه کاری و نوع شرکت.
-داشبورد کارفرما:
- ایجاد و مدیریت آگهی شغلی.
- دسترسی به پروفایل کارجویان.
- بررسی و مرتبسازی درخواستها.
1. پروفایلهای کارفرما و کارجو: با ایجاد پروفایلهای جامع که اطلاعات مربوط به تجربه، مهارتها، نیازمندیها، و اهداف را شامل میشود، میتوانید تطابق بهتری بین شما برقرار کند. . 2. ارتباط مستقیم از طریق چت: قابلیت چت مستقیم بین کارفرما و کارجو باعث میشود ارتباط آسانتر و سریعتر صورت بگیرد. این امکان به صورت پیامی فوری درون برنامهای باشد که ارتباط امن و بدون نیاز به اطلاعات تماس شخصی را فراهم می کند.
1.انتخاب یک صرافی معتبر: ابتدا باید یک صرافی آنلاین معتبر و مورد اعتماد پیدا کنید که از ارزهای دیجیتال پشتیبانی میکند. تحقیق کنید و صرافیهایی با امنیت و امکانات خوب را پیدا کنید (مثل بایننس، کوینبیس، یا صرافیهای داخلی معتبر). 2.ثبتنام و احراز هویت: بیشتر صرافیها برای خرید و فروش، نیاز به ایجاد حساب کاربری و احراز هویت دارند. مدارکی مثل کارت ملی یا پاسپورت معمولاً لازم است. 3. واریز پول به حساب: پس از تایید حساب، باید پول را به حساب صرافی واریز کنید. بیشتر صرافیهای ایرانی از روشهای پرداخت بانکی استفاده میکنند و صرافیهای بینالمللی از کارتهای اعتباری یا انتقال رمزارزهای دیگر پشتیبانی میکنند.
4. انتخاب ارز دیجیتال: پس از شارژ حساب، وارد بخش بازار صرافی شوید و ارزی که میخواهید بخرید را انتخاب کنید. قیمتها را بررسی کنید و تصمیم بگیرید که به چه مقدار خرید کنید. 5. ثبت سفارش خرید: مقدار و قیمت مورد نظر خود را وارد کنید. اگر میخواهید فوراً خرید کنید، میتوانید از سفارش «بازار» استفاده کنید. اگر میخواهید با قیمت خاصی بخرید، از سفارش «محدود» استفاده کنید. 6. ذخیره ارز دیجیتال: پس از خرید، میتوانید ارز دیجیتال خود را به کیف پول شخصی خود انتقال دهید. این کار از نظر امنیتی بهتر است، چون کیف پولهای شخصی (مثل کیف پول سختافزاری یا نرمافزاری) امنیت بیشتری نسبت به کیف پولهای آنلاین صرافی دارند.
1.واریز ارز دیجیتال به کیف پول صرافی:
برای فروش، ارز دیجیتال موردنظر را از کیف پول شخصیتان به کیف پول صرافی منتقل کنید.
برای این کار باید آدرس کیف پول اختصاصی صرافی برای آن ارز را دریافت کنید و انتقال را انجام دهید. 2.انتخاب نوع سفارش فروش:
پس از واریز، میتوانید نوع سفارش را انتخاب کنید:
سفارش بازار (Market Order):ارز دیجیتال شما با بهترین قیمت در لحظه، فوراً فروخته میشود.
سفارش محدود (Limit Order): قیمتی که میخواهید بفروشید را مشخص میکنید و در صف فروش منتظر میمانید تا قیمت به سطح دلخواه شما برسد. 3.فروش ارز دیجیتال:
با تایید سفارش، ارز شما به فروش میرسد و معادل ریالی یا ارزی آن در حساب شما در صرافی قرار میگیرد.
4. برداشت وجه:
پس از فروش، میتوانید معادل ریالی را از حساب صرافی به حساب بانکی خود منتقل کنید.
برای این کار اطلاعات حساب بانکی خود را ثبت و درخواست برداشت را ارسال کنید.
بله، امکان تبدیل ارز به ارز دیگر وجود دارد و به آن صرافی ارز دیجیتال یا تبدیل ارز گفته میشود. این تبدیل میتواند شامل تبدیل انواع ارزهای فیات (مانند دلار به یورو) یا ارزهای دیجیتال (مانند بیتکوین به اتریوم) باشد. پلتفرمهای صرافی آنلاین مختلفی این خدمات را ارائه میدهند و معمولاً شامل کارمزد تبدیل هستند.
برای این کار، باید در یک صرافی معتبر ثبتنام کرده و نوع ارز مبدأ و مقصد را مشخص کنید.
1.احراز هویت با نام کاربری و رمز عبور :
رایجترین و سادهترین روش است. کاربر باید نام کاربری و رمز عبور خود را وارد کند. این روش به دلیل ساده بودن و امکان حدس زدن یا حملات هک، معمولاً امنیت بالایی ندارد مگر اینکه با اقدامات دیگری تقویت شود. 2.احراز هویت دو عاملی (2FA) :
این روش علاوه بر نام کاربری و رمز عبور، یک عامل دیگر مانند کد تأیید (از طریق پیامک یا ایمیل) یا نرمافزارهای احراز هویت (مانند Google Authenticator) را اضافه میکند. این کار امنیت سیستم را بهطور قابل توجهی افزایش میدهد. 3. احراز هویت چند عاملی (MFA) :
این روش سطح پیشرفتهتری از 2FA است و ممکن است شامل مواردی مانند اسکن اثر انگشت، چهره، یا کارتهای هوشمند باشد. هرچه عوامل بیشتری اضافه شود، امنیت بالاتر میرود.
4. احراز هویت با استفاده از بیومتریکها :
این نوع احراز هویت شامل استفاده از ویژگیهای فیزیکی یا رفتاری کاربران مانند اثر انگشت، تشخیص چهره، اسکن شبکیه چشم و حتی الگوی تایپ است. این روش امنیت بالایی دارد اما نیازمند تجهیزات خاص است. 5. احراز هویت مبتنی بر گواهی دیجیتال :
گواهیهای دیجیتال به کاربران یک کلید خصوصی و عمومی میدهند و برای تأیید هویت به رمزنگاری متکی هستند. این روش بیشتر در سازمانها و برای ارتباطات امن استفاده میشود. 6.احراز هویت از طریق OAuth یا SSO :
OAuth به کاربران اجازه میدهد از طریق حساب کاربری یک سرویس ثالث (مثل گوگل یا فیسبوک) وارد سیستم شوند. SSO (Single Sign-On) هم به کاربر امکان میدهد با یک بار احراز هویت به چند سیستم مختلف دسترسی پیدا کند.